Enne mèns van wénnich weurt,

hi óns verlaote

Met liefde en warmte kijken wij terug op zijn mooie leven,

zeggen wij tot ziens en geen vaarwel tegen onze allerliefste

De strijd is gestreden, jouw pijn is voorbij.

We probeerden te helpen, maar stonden er machteloos bij.

Je bleef vechten, maar je lichaam kon het niet meer aan.

Toen liet je het toch maar begaan.

Er zijn gewoonweg niet genoeg woorden voor.

Onze liefde voor jou blijft voor eeuwig in ons hart.

Esther, bedankt voor de mooie tijd

die wij samen hebben gehad.

Tot ons grote verdriet hebben wij, geheel onverwacht,

mijn allerliefste maatje, de beste papa, lieve zoon, broer en oom

in liefde moeten laten gaan.

Jij gaat in liefde

altijd met ons mee

Wij willen je de rust gunnen

Al is vol droefheid ons hart

Jouw lijden zien,

je niet kunnen helpen

Dat was onze grootste smart

Beetje bij beetje moesten we je verlaten

We konden uiteindelijk niet meer met je praten

Die blik, die stilte, dat deed vaak zeer

De mama van vroeger was je niet meer

We zagen heel goed je stille verdriet

Maar helpen konden we je niet

Als het moeilijk is iets te zeggen

Wat je diep van binnen voelt

Als het niet is uit te leggen

Hetgeen je werkelijk bedoelt

Laat dan het woord maar rusten

En zeg maar even niets

De woorden die je had willen zeggen

Daarvan zegt de stilte iets

Dag allerliefste man, dag lieve pap en dag opa,

nu moet je gaan

Al het werken en al je zorgen

Het was goed, het is nu gedaan.

Een sterke vrouw heeft afscheid van ons genomen.

Helaas was het je niet gegund, om zonder zorgen te genieten in Meijel.

Je hield tot het laatst de regie, wat hebben wij bewondering voor jou.